پیشتر در مطلب «لینوکس و دردسرهای شل گرافیکی»، دربارهی تفاوتهای جزئی در پیادهسازی گرافیکی مدیریت دسترسی کاربران نوشته بودم. سوال من این بود که آیا استانداردی برای تعیین امکانات فایل منیجرها وجود دارد؟ چرا محیطهای گرافیکی در موارد بسیاری با یک دیگر شباهت و در مواردی تفاوت دارند؟ شباهت آنها به دلیل پیروی از یک استاندارد است یا به دلیل تکرار سنتهای از پیش تعیین شده؟
در این مطلب پروژهی freedesktop.org را بررسی میکنیم تا پاسخ پرسشهای بالا را بیابیم.
به محیطهای گرافیکی مینیمال خوش آمدید. مواظب باشید به چاه نیفتید!
تسلط داشتن به دستورات خط فرمان به هنگام کار با سیستم عامل دوست داشتنی لینوکس از نان شب واجبتر است!
در این مطلب نشان میدهم چرا نباید به محیطهای گرافیکی امید چندانی داشت و برای اثبات این موضوع، شیوهی نمایش دسترسی فایلها در محیط گرافیکی را با هم بررسی میکنیم.
بعد از آن شیوهی نمایش دسترسی فایلها در ویندوز را کاوش میکنیم تا ببینیم یک سیستم عامل وابسته به محیط گرافیکی در این زمینه چگونه عمل کرده است.
و در آخر تلاش میکنم دلیل این تفاوت را از نقطه نظر خودم شرح دهم.
دنبال کنندگان
